EUCHARYSTIA

Święta – EUCHARYSTIA jest – SAKRAMENTEM, w którym Jezus Chrystus ofiaruje za nas samego siebie, swoje Ciało i swoją Krew, żebyśmy z miłości ofiarowali Mu siebie i żebyśmy zjednoczyli się z Nim w KOMUNII ŚWIĘTEJ. W ten sposób staniemy się jednym Ciałem Chrystusa, Kościołem. EUCHARYSTIA jest po chrzcie i BIERZMOWANIU trzecim sakramentem wtajemniczenia chrześcijańskie­go w Kościele katolickim. Eucharystia jest mistycznym centrum wszystkich tych sakramentów, ponieważ hi­storyczna ofiara Jezusa na krzyżu uobecnia się podczas przeistoczenia w sposób ukryty i bezkrwawy. Zatem cele­bracja Eucharystii stanowi „źródło i szczyt całego życia chrześcijańskiego” (Sobór Watykański II, Lumen gen­tium, 11). Ku niej wszystko zmierza, ponad nią nie ma nic wyżej, po co jeszcze można by sięgnąć. Gdy spożywamy połamany chleb, jednoczymy się z miłością Jezusa, który złożył za nas na drzewie krzyża swoje Ciało. Kiedy pijemy z jednego kielicha, jednoczymy się z Tym, który ofiarując się za nas, przelał nawet swoją Krew. Nie wymyśliliśmy tego rytuału. Sam Jezus sprawował z uczniami Ostatnią Wieczerzę i uprzedził w niej swoją śmierć. Dał się swoim uczniom w znaku chleba i wina i polecił im odtąd i po Jego odejściu celebrować – EUCHARYSTIĘ.„Czyńcie to na moją pamiątkę” (1 Kor 11, 24).

Jezus ustanowił – EUCHARYSTIĘ w wigilię swojej śmierci, „tej nocy, której został wydany” (1 Kor 11, 23),kiedy w Wieczerniku w Jerozolimie zgromadził wokół siebie Apostołów i sprawował wraz z nimi Ostatnią Wieczerzę.

„Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam prze­kazałem: Pan Jezus tej nocy, której został wydany, wziął chleb, odmówił modlitwę dziękczynną, połamał i powiedział: To jest moje Ciało za was. Czyńcie to na moją pamiątkę. Podobnie po wieczerzy wziął kielich, mówiąc: Ten kielich jest nowym przymierzem w mojej Krwi. Ilekroć z niego pić będziecie, czyńcie to na moją pamiątkę” [1 Kor 11, 23-25].
Ta najstarsza relacja o wydarzeniach w Wieczerniku pochodzi od Pawła Apostoła, który sam nie był ich naocz­nym świadkiem, ale spisał to, co jako świętej tajemnicy strzegła wspólnota pierwszych chrześcijan i co celebro­wano podczas liturgii.

Rozmaite nazwy wskazują na niezgłębioną tajemnicę: Najświętsza Ofiara, Msza Święta, ofiara Mszy Świętej, Wieczerza Pańska, Łamanie chleba, Zgromadzenie eucharystyczne, Pamiątka Męki, Śmierci i Zmartwychwstania, Święta i Boska Liturgia, Święte Misteria

W każdą niedzielę i święta nakazane chrześcijanin-katolik zobowiązany jest wziąć udział we Mszy Świętej. Kto rzeczywiście pragnie przyjaźni Jezusa, może czę­ściej odpowiadać na osobiste zaproszenie Jezusa na ucztę. „Obowiązek uczestnictwa w niedzielnej Mszy Świętej” to nieodpowiednie określenie dla prawdziwego chrześci­janina. To tak jakby istniał „obowiązek całowania się” dla zakochanych. Nikt nie może mieć żywej relacji z Chrystusem, gdy nie pragnie iść tam, gdzie Jezus nas oczekuje. Stąd od wieków Msza Święta jest dla chrze­ścijan „sercem niedzieli” i najważniejszym spotkaniem tygodnia.

KOMUNIA ŚWIĘTA jest wyrazem jedności Ciała Chry­stusa. Do Kościoła katolickiego należy ten, kto w nim został ochrzczony, wyznaje jego wiarę i żyje z nim w jedności. Byłoby nonsensem, gdyby Kościół zapra­szał do Komunii ludzi, którzy (jeszcze) nie podzielają wiary Kościoła i nie żyją jego życiem. Szkodziłoby to również wiarygodności znaku..

Pojedynczy chrześcijaninie prawosławni mogą prosić o udzielenie Komunii Świętej podczas katolickiej Mszy Świętej, ponieważ podzielają eucharystyczną wiarę Ko­ścioła katolickiego, choć ich wspólnota nie żyje jeszcze w pełnej jedności z Kościołem katolickim. W przypadku członków innych wyznań chrześcijańskich wolno udzielić KOMUNII ŚWIĘTEJ w sporadycznych wypadkach – gdy mamy do czynienia z sytuacją zagrożenia życia i z żywą wiarą takiej osoby w eucharystyczną obecność Chrystu­sa. Wspólne celebrowanie Eucharystii/Wieczerzy Pańskiej przez chrześcijan katolików i ewangelików jest celem wszystkich wysiłków ekumenicznych. Dzisiaj pozostaje ono jedynie pragnieniem. Zanim całego Ciała Chrystusa realnie nie będzie łączyć jedna wiara i nie będzie zebrane w jednym Kościele, udzielanie Komunii członkom wyznań chrześcijańskich wyrosłych z protestantyzmu jest czymś niewłaściwym i dlatego jest niedozwolone. Nabożeństwa ekumeniczne natomiast, podczas których chrześcijanie różnych wyznań modlą się razem, są dobre i są pragnie­niem także Kościoła katolickiego.